دلواپسی

دست مریزاد به دلواپسان...
این شعر رو با اندکی تغییر تقدیم به دلواپسان واقعی کشورم میکنم...

اضطرابم تا فراگیرست و من دلواپسم
مغزَکَم دیوانه درگیرست و من دلواپسم
دکترا راه بیانم از گلو رد می شود
استخوانی در گلو گیرست و من دلواپسم

یادگاری

آن زمان خود چه روزگاری بود
اتفاقات چون قطاری بود
یاد دارم ز عهد اصلاحات
باغ گل، نغمه ای، هَزاری بود

دولت سبز

دانی که چرا لهجه ی بیگانه گرفتم؟

تقصیر من این ا ست که یارانه گرفتم
هر دود که شد دولت محمود به پا کرد
 

محیط زیست

ندارد کسی بهر مسکین کمک

ز نااهل و ناکس تو بینی کلک