دلواپسی

دست مریزاد به دلواپسان...
این شعر رو با اندکی تغییر تقدیم به دلواپسان واقعی کشورم میکنم...

اضطرابم تا فراگیرست و من دلواپسم
مغزَکَم دیوانه درگیرست و من دلواپسم
دکترا راه بیانم از گلو رد می شود
استخوانی در گلو گیرست و من دلواپسم

یادگاری

آن زمان خود چه روزگاری بود
اتفاقات چون قطاری بود
یاد دارم ز عهد اصلاحات
باغ گل، نغمه ای، هَزاری بود

آسیب اجتماعی

حال ما با دود و الکل کوک خواهد شد رفیق؟
وضع ما در زندگی مسکوک خواهد شد رفیق؟
با تجرد، اعتیاد و فقر و فحشا، اشتغال
نسل ما ای جانِ جان مفلوک خواهد شد رفیق

هواپیمای روسی

 با آرزوی آرامش برای هموطنان سفرکرده و بازماندگانشان...

هواپیمای نا اعلا هواپیمای روسی
سقوطش چون فضاپیما هواپیمای روسی

ماچ و موچ

چون که روز بوسه شد من ماچ و موچت میکنم
آن قدر تا جان دهی زن ماچ و موچت میکنم
مادرت مادرزنم چون او دهان جر می دهد
با نخ و قیچی و سوزن ماچ و موچت میکنم